در جاده که می رویم تا سرکار، هر روز ممکن است با اجساد حیوانات مختلفی که با ماشین‌ها تصادف کرده‌اند روبه‌رو شویم، روباه‌ها، موش‌خرماها، مارها، سگ‌ها و گربه‌ها که بیش‌تر این دوتای آخر ممکن است در مناطق مسکونی روستایی کنار جاده به چشم بخورند. دیدن این صحنه‌ها هم خیلی دل‌خراش است، حیوان بی‌گناهی که در آنی بدون آن‌که بداند چه بر سرش آمده تلف می‌شود و می‌میرد. اما ام‌روز در جاده با لاشهی آش و لاش یک لاک‌پشت بی‌چاره مواجه شدیم، مرگ لاک پشت که آرام آرام داشته در جاده می‌رفته خیلی از مرگ دیگر حیوانات دردناک تر است.
نمی‌دانم به‌خاطر آرام و بی‌آزار بودن‌اش است، یا به‌خاطر این‌که لاک محافظتی دارد و یا به خاطر این که … هر چه بود مرگ بدی بود. واقعن نمی‌شود فکری کرد به حال این مسئله؟ کشورهای دیگر هم همین‌طور زرت و زرت حیوان‌ها را زیر می‌گیرند و کک کسی هم نمی گزد؟ نمی‌إانم آمار درست و حسابی در مورد حیوان‌آزاری در کشورهای مختلف هست یا نه؟ ولی اگر باشد، مطمئن‌ام ایران آن ته مه‌های فهرست است. شاید گفته شود که زیر کردن حیوانات جزء آزارهای عمدی نیست، درست، اما جمع نکردن لاشهی حیوان و گذاشتن این که لاشه حیوان بی‌چاره با آسفالت ممزوج! شود چه؟ آزار نیست؟ سادیسم نیست؟ پس چیست؟ فکری به حال خودمان بکنیم.
وندیداد 